Het verhaal van een volwassen vrouw over haar leven met selectief mutisme.Zo voelt dat.

Ik vergeet nooit meer die dag dat ik als klein meisje op de basisschool mijzelf een uur op het toilet had opgesloten ...
Puur uit angst om een leesbeurt te krijgen in de klas.
Wat daarna volgde…
Als kers op de taart, ik kreeg ontzettend op mijn kop en een berg strafwerk te doen omdat ik een uur spoorloos was...
De pijn die mij dit deed voor de zoveelste keer onbegrepen te zijn sneed recht in mijn ziel.

Achteraf onbegrijpelijk dat geen enkele leerkracht toentertijd op school er ook maar iets aan heeft gedaan om mij te helpen.
Laat staan gewoon te vragen wat er met mij aan de hand was.
Als ze vroegtijdig hadden ingegrepen was ik misschien niet zo verdwaald geraakt.
Ik was het spoor totaal bijster. Op school maar ook in mijn eigen omgeving. 
Ik heb jarenlang gedacht dat ik een raar buitenaards wezen was.
Hadden ze toen maar... 

Al was selectief mutisme toen ook nog niet bekend denk ik.
Ik ben van mening dat ze hier tegenwoordig zoveel mogelijk over moeten weten op scholen. 

De gevolgen van het niet (vroegtijdig) erkennen kunnen veel schade met zich meebrengen.
Ik hoef alleen maar naar mijzelf te kijken. Totaal verloren in de maatschappij.
Toch heb ik keihard geknokt, en heb ik "gewoon" mijn opleiding afgemaakt.
Al zag niemand mijn onzichtbare pijn en het dagelijks gevecht.
Ik ben doorgegaan en kreeg een diploma in handen...
 
UIT DE OUDE SCHOENENDOOS:
 
De route naar antwoord
 
Blijf staan waar je staat, kijk eens goed om je heen.
Voel de warmte van je eigen zijn en besef, je gaat niet alleen.
Luister naar het kloppen van je hart 
Voel dat je leeft.
Het geluk mogen hebben dat je bestaat.
Besef dat je niet alleen gaat.
Jezelf zijn.
Je hoeft niet te worden gedragen door een ander omdat je denkt dat je het zelf niet kan.
Ga! en klim het podium op.
Het podium met gouden letters: VAN MIJ 
BUIG. Je verdient het applaus.
Richt je ogen eens naar binnen.
De kant van je eigen land.
Het land dat al zo lang dichtbij was en jij maar zoeken.
Zoeken naar het bordje met een plaatsnaam, Antwoordenland misschien?
Ik zocht en vroeg. Maar niemand die ooit dit bordje had gezien.
De wanhoop zeer nabij.
Totdat ik stilstond om me heen keek en dacht 
Tjee. Alle wegen leiden naar mij
 
Saskia